Advies aan allochtone vrouwen in 1994: Nederlands leren en fietsen

In het Eindhovens Dagblad van 27 april 1994 staat te lezen dat er een bijeenkomst werd gehouden in het Eindhovense Philips Station, waarin de positie van de allochtone meisjes en vrouwen op de arbeidsmarkt centraal stond. Zowel Nederlands leren als leren fietsen werden als een absolute noodzaak gezien.

"Uit de woorden van de verschillende sprekers bleek gistermiddag dat met name Turkse en Marokkaanse vrouwen om allerlei redenen zo goed als kansloos zijn op de Nederlandse arbeidsmarkt. Ze spreken de taal niet, of nauwelijks, ze hebben geen vervoer, geen kinderopvang en geen opleiding..."

Nog steeds hebben veel vrouwen geen eigen vervoer, naast het lopen of meerijden met anderen. De bus is duur en werkt met een ingewikkeld systeem (zeker voor mensen met geen of een lage opleiding); fietsen hebben zij nooit geleerd. We kunnen het ons in Nederland nauwelijks voorstellen, maar in veel landen is fietsen een mannen aangelegenheid. Het wordt geassocieerd met sporten, snelheid en gevaar.
Eenmaal in Nederland ziet men wel veel vrouwen fietsen en ontstaat er langzaamaan de wens om dit, op latere leeftijd, nog te leren.

Een nieuwe taal leren als volwassene valt  niet mee; leren fietsen is ook een hele kunst. Maar het kan zeker wel en dan gaat er een hele wereld voor je open. In Eindhoven vonden rond 1994 zo'n 60 vrouwen per jaar met een taal- en fietstraject een baan. Mooi dat dat toen ook al goed samenging!