In 2001 bezocht ik de fietsconferentie in Schotland. Bijzonder en inspirerend! Ik presenteerde er over fietsen als middel voor emancipatie en sprak met veel mensen uit heel Europa. Zo ook met een Schotse vrouw met wie ik aan de praat raakte over hoe moeilijk het kan zijn om je gedrag te veranderen. Zo wil je bijvoorbeeld best meer gaan sporten, bijvoorbeeld in de sportschool, maar hoe gaat het je lukken om dat ook echt te doen? Ze vertelde dat ze geprobeerd had om via briefjes ophangen aan een maatje te komen, omdat zoiets samen doen nu eenmaal beter werkt.
Dit gesprek was voor mij de eerste vonk om te gaan werken aan een vervolgproject voor de fietslessen door te gaan werken aan het samen fietsen, na afronding van de lessen. Een paar maanden later had ik een landelijke Inspiratiedag georganiseerd voor iedereen die zich bezig houdt met fietslessen en presenteerde ik in een van de workshops het idee om te gaan werken met fietskoppels. Iedereen was enthousiast over dit idee en we dachten samen na over een goede naam voor dit concept. Daar kwam de naam FIETSVRIENDINNEN uit rollen en we wisten meteen dat dit de goede naam was. Het is meteen duidelijk dat het om samen fietsen gaat en dat het om meer gaat dan alleen het fietsen.
Op dat moment vermoedde ik niet dat de naam en het concept zoveel mensen zou aanspreken; zoveel meer dan de woorden fietsles of fietseducatie. Vanaf 2001 heb ik met veel passie het concept vorm gegeven bij het CBV in Tilburg en van daaruit verspreid naar andere organisaties in het land. Inmiddels staat het concept van Fietsvriendinnen, of de variant fietsmaatjes en worden er op lokaal niveau nog regelmatig nieuwe initiatieven opgezet. Vandaag was het weer zover. Een berichtje in het nieuws vanuit Papendrecht waar Vluchtelingenwerk fietslessen geeft en ook het samen fietsen wil faciliteren.
Bijzonder om van zo dichtbij te kunnen zien hoe een idee zich kan verspreiden!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten